Schrijver van dienst: Bart Bruggeman.
Maandag 5 augustus, 5u08. Wie enigszins thuis is in godsdiensten weet al waar de klepel hangt. Als je dacht te kunnen wachten tot je wekker je uit je rust haalt, dan ben je wel even verkeerd. De Moeazzin ROEPT je wel lekker de stuipen op het lijf. RIP slaap. Ik besluit om me uit mijn stromatras te hijsen. Bij nader onderzoek die dag valt het bij de rest van de groep best mee die matrassen. Desalniettemin kruip ik in de digitale pen om het eerste verslag voor jullie neer te schrijven. De eerste broeders ontwaken en begeven zich naar de kapel voor de dagelijkse traditie van het gebed. Om 7u15 vertrekken de collega’s en leerlingen vanuit Kuwinterekwa. Een kwartiertje later zitten we met z’n allen aan tafel. Aangezien onze container nog niet open is, genieten we van het Burundese ontbijt: wit toastbrood met Blueband-boter en verse honing. Dat laatste is wel een veredelde optie die normaal niet standaard is. Toch kijk ik al uit naar de opening van de container. Lang leve Nutella. De dag start meteen na het ontbijt. Met Burundese koffie sta je er normaal sterk op, al is de hoeveelheid poeder wel nog een werkpuntje van Broeder Koffie. 8u30. We starten met het openen en legen van de container. Met enig geluk krijgen we hulp van onze donkere broeders. Mij was het al even ontgaan maar wie wist nog dat je ZOVEEL in een container kunt proppen. Keukenmateriaal, batterijen, zonnepanelen, Christelijke beelden, kaders, ornamenten allerhande, kledij, werkmateriaal, ladders, frigo, noem maar op. Alles wordt verzameld in een leslokaaltje dat nu tijdelijk dienst zal doen als magazijn. Met de extra hulp die we krijgen verloopt alles op voetjes. Al is er even een moment van wantrouwen als de batterijen van de schroefmachines niet te vinden zijn. Een kleine panische aanval manifesteert zich bij dhr. Cattoir. Met wat hulp van het thuisfront (dank u meneer De Kuyper) hebben we het licht gezien en zijn de batterijen boven water gekomen.
Alles heeft trouwens wel wat vocht gezien in het metalen mastodont. Een opmerkelijk oog ziet ook dat hij wat deuken heeft opgelopen en wat laswerken heeft ondergaan. We zijn alvast blij dat hij niet zwartgeblakerd de aankomst heeft bereikt. Ook tegen de middag vormt er zich enige spanning. Mvr. Jacobs – chefkok van dienst – is ijverig bezig met haar popuprestaurant te organiseren. Tafels worden aangebracht, de ijskast van dienst ingeplugd en het gasvuur aangesloten. Het had wat voeten in de aarde om dat laatste in orde te krijgen. 18 telefoons, 3 specialisten, 2 gaskoppen en heel veel discussies verder kwam er toch een profijtig vlammetje opdagen. Net op tijd om nog snel iets te kunnen koken, al was de elektrische wok ook een aanwinst voor de keukenprinses. De aardappeltjes met goulash werden gesmaakt door de hele groep. We zijn gelanceerd.
In de namiddag werden de groepjes verdeeld en werd er manu militari gestart met het werk. Mnr. De Lepeleire krijgt hulp van Ian, Mnr. Van Herreweghe krijgt Giovanni aan zijn zijde, Mnr. Cattoir en Arne vormen het volgende dreamteam en Mnr. De Valck mag met Heavenly een groepje vormen. Je kan je natuurlijk afvragen waar mijn compagnon zit. Ik draai allround. Sloten regelen, SIM-kaarten, verslag, foto,… voor dag 1 althans. Er wordt achter de schermen ook wel het 1 en ander geregeld. De uren vliegen voorbij en het avondeten staat al snel voor de deur. We eten op dezelfde locatie als waar we werken (Nyakabiga). Het eten is pas voorzien om 19u30. Ideaal om daarvoor de dorstigen te laven. De broeders zijn ons zeer gezind en beginnen ondertussen te snappen dat we bierliefhebbers zijn. Een klein, fris pintje van 72 cl eigenen we ons met plezier toe. Wist je dat Burundezen veelal warm bier drinken? Zelfs op terras vragen ze of je warm of gekoeld wenst. Der moeten van soorten zijn, zeggen ze. De lokale keuken voorziet de avondmaaltijden. Ook dat is een ervaring. Ik som even op: rijst, gebakken aardappelen, bonen, een elastisch stuk vlees en gebakken banaan. Als er ooit een dag komt met een andere menu, dan laat ik het zeker weten. Er is steeds fruit als dessert. Iedereen is enthousiast over de lekkere en zoete bananen. Na het dessert vervoert broeder Désiré de groep terug naar ‘huis’ (lees: Kuwinterekwa). Het licht is uit. Genoeg gewerkt voor dag 1. We keken en zagen dat het goed was. Tot binnenkort.